خریدار روغن سوخته و خرید روغن سوخته بصورت لیتری و بشکه ای

اولین روزهای ورود به دانشگاه بود که استاد شهرناز مرتضوی تنها روانشناس بین فرهنگی ایران و از اساتید سالخورده و بنام در این زمینه، در اولین جلسه درس روانشناسی عمومی و بعد از معرفی و آشنایی با تک تک دانشجویان، جملات خود را اینگونه آغاز کرد: دانشجویان عزیز من به عنوان استاد و شما به عنوان دانشجو این موضوع را بدانید که ما به همدیگر نیاز داریم ، من به محبت و توجه شما نیاز دارم و شما هم به محبت و توجه من ، من از شما توقع دارم که به گفته های من توجه کنید و شما هم بایداز من انتظار داشته باشید که با تمام قوا تلاش کنم تا اطلاعات خود را به شما منتقل نمایم....

بعد از سالها جملات استاد برایم معنای دیگر دارد و مناسب دیدم تا این خاطره و درس را برای شما خوانندگان عزیزم بنویسم. آری! ایشان در ابتدای کارشان به بهترین شیوه توانستند با ما ارتباط برقرار کنند و با بیان این جمله که "من هم به محبت و توجه شما نیاز دارم  " شان و مقام دانشجویان خود را بالا برد و با بیان جملاتی ساده و محبت آمیز مسئولیتی را به دوش ما گذاشت که تا آخرین روزهای دانشگاه ، ما سعی می کردیم به این مسئولیت احترام گذاشته و با رفتارمان ثابت کنیم که ما هم قدر این اعتماد را می دانیم و سعی خواهیم کرد این انتظار را برآورده نمائیم و از همه مهمتر حد و حدود داشتن انتظار استاد از دانشجو و دانشجو از استاد را با شیوه ای محبت آمیز بیان نمود و با این شیوه و رفتار ، آنچنان به قلبهای دانشجویان  نفوذ کرد که دانشجویان تا آخرین روزهای فارغ التحصیلی از محبت و شفافیت استاد سخن میگفتند و کمتر کسی پیدا می شد که درسهای استاد را نخواند و نخوانده سر کلاس و امتحان حاضر شود. برای اینکه از استاد خجالت می کشیدیم و از اینکه استاد مرتضوی یک لحضه از ما دلخور شود ، می ترسیدیم. باور کنید آنچنان به ایشان علاقمند شده بودیم که غیبت در کلاس استاد برایمان معنی نداشت و اکثر دانشجویان در امتحان دروس استاد مرتضوی با نمرات بالا و با توان خودشان قبول می شدند و همه اینها را مدیون نوع برقراری ارتباط و  شیوه بیان صادقانه ایشان بودیم .

در مقابل اساتیدی هم بودند که باتوجه به اینکه اساتید بنام و توانمندی بودند ، ولی در شروع برقراری ارتباط از موضع بالا و قدرت با دانشجویان خود برخورد می کردند و با ندادن نمره ، حذف از لیست به دلیل غیبت از کلاس دانشجویان را تهدید می کردند و بعضاً دانشجویان از این اساتید می ترسیدند و شاید  به واسطه این ترسها ، درسهای خود را می خواندند ولی تاثیر محبت و نوع برقراری ارتباط استاد مرتضوی ، طوری بود که دروسی را که با ایشان پاس می کردیم ، بعد از 14 سال هنور در ذهن و خاطر ما باقی مانده است، ولی دروسی را که با سایر اساتید که در برقراری ارتباط اولیه با دانشجویان خود مشکل داشتند، گذراندیم ، آنچنان که باید در یاد و خاطرمان نمانده است.

البته لازم به یادآوری است که اساتید دروس روانشناسی به دلیل نوع تحصیلاتی که داشتند اکثراً رابطه خوبی با دانشجویان خود داشتند و در این زمینه موفق بودند ، اساتیدی مثل دکتر سیما فردوسی ، دکترشهریار شهیدی ، دکتر مینا کاری ، دکتر عصمت دانش و ..... که یاد و خاطر آنها برای من بسیار ارزشمند و ماندگار می باشد.